een wijze les

Globalisering; de grenzen vervagen, de mensen versmelten, de culturen vermengen en de wereld vervlakt. Hoe houd je jezelf staande in deze open wereld zonder grenzen, waar je de vrijheid hebt om alles te doen en te kiezen wat je maar wilt?

In een wereld zonder grenzen moet je je eigen grenzen bepalen. En dat is moeilijk, waar begin je en waar eindig je? Welke wegen ga je inslaan, kom je doodlopende wegen tegen, raak je verdwaald? Van al die vrijheid wordt je onzeker, ga je twijfelen; kies ik wel de juiste weg, wil ik nu al kiezen voor de rest voor mijn leven? de wegen die je beloopt, dus de keuzes die je maakt geven uitdrukking aan je identiteit, creëren jouw wereld. Door ergens voor te kiezen druk je uit wat voor jou belangrijk of waardevol is.

Deze wegen moet je belopen voor je daar achterkomt, maar het startpunt van deze weg heb je al: Begin bij jezelf, bij wat jij belangrijk vind, jou normen en waarden. En deze normen en waarden zijn jou meegegeven. Door je ouders, je cultuur en je maatschappij. Dit vormt jou wereld, jou identiteit. En zo heeft iedereen zijn eigen wereld. Iedereen gaat zijn of haar wegen belopen met elk hun persoonlijke bagage van wat je van huis uit hebt meegekregen. En je komt elkaar tegen, je wisselt bagage uit, vertelt wat je hebt meegemaakt en hoe het bij je thuis is.

Globalisering is geen één wereld meer, maar iedereen in een eigen wereld. Jou eigen wereld moet je vormen, ontwikkelen, ontdekken. De grenzen van je eigen wereld verleggen, verbreden, vervagen. Open staan voor nieuwe culturen, nieuwe impulsen. Door in aanraking te komen met andere werelden, van andere mensen, wordt je bewuster van je eigen wereld, van je eigen cultuur, van je eigen maatschappij en van jouw eigen normen en waarden. Het is goed om je eigen grenzen te openen en nieuwe impulsen op je af te laten komen; hierdoor kom je dichter bij jezelf te staan, bij wat jij belangrijk vind.

nog meer roodharigen

het kristalpaleis van peter sloterdijk

Het kristalpaleis is een boek die gaat over de filosofie van globalisering. Sloterdijk heeft een interessante kijk op de westerse wereld, een paar voorbeelden:

- de liefde voor ellende is enorm

- rijke wereldburgers leven in een kunstmatig geklimatiseerde binnenruimte,
stelt hij, beschermd tegen werkelijk gevaar en al te grote schokken. Een 'gigantische ontspanningsbroeikas', waar burgers worden verwend en zich over mogen geven aan een vrolijk consumentisme. Verspilling is er zelfs burgerplicht.

- Alleen door steeds opnieuw nutteloze spullen te kopen, houden de burgers hun economieën aan de praat.

- Nog nooit wisten mensen zo'n vrije, welvarende en veilige zone te creëren.

- Juist omdat veiligheid en comfort tot norm verheven zijn, wordt het geringste ongemak
niet meer verdragen.

- Kenmerkend voor de hedendaagse wereld is niet de vervreemding, zoals vaak wordt
gedacht, maar de verdichting. Door telecommunicatie en goedkoop transport zitten mensen elkaar steeds dichter op dehuid. Dat leidt tot conflicten, maar vooral ook tot wederzijds afremmen.

- We zijn allemaal ten diepste pacifistisch gestemd. Onze zenuwsystemen worden totaal niet op de proef gesteld in een confrontatie met werkelijk gevaar. Het leven is voor het grootste deel in routines geordend. Onze niet of nauwelijks belaste zenuwsystemen hebben een enorme honger naar de catastrofe, die gevoed wordt door de infotainment-beschaving.

- Hij ziet de politici, die zich bedienen van een activistisch jargon, maar die er in werkelijkheid voor moeten zorgen dat er niets gebeurt in deze zone van comfort. Hij ziet de therapeuten en de andere helpers, die de bewoners moeten verwennen en ontlasten. Paradoxaal genoeg leidt juist dat streven naar zorgeloosheid tot stress. Klein ongemak wordt opgeblazen tot diepe ellende.

- Men geloofde dat de mens voor de vrijheid geschapen was. Nu stellen we vast dat dat niet zo is, en dat hij meer bindingen nodig heeft.

- Vrijheid veroorzaakt ook veel meer onzekerheid dan men destijds vermoedde.